@ Vroegere Tijden @

            Wonen in Nederland tussen 1850 en 2000
 

Een schoolbord met krijtjes, het tv-programma Peppi en Kokki en snacks en sigaretten op dezelfde tafel. Elke generatie heeft zijn eigen rages, speelgoed en televisieprogramma’s. Dingen die voor jou geheel vanzelfsprekend waren, zal je kleinkind nooit kennen. Zo stonden er vroeger de snacks en sigaretten in bakjes naast elkaar op tafel en maakte je hart een sprongetje als de melkboer je een fles gaf met een gele dop gaf. Dit zijn dingen die echt typisch vroeger zijn! Herken jij ze nog?
Mis je de tijd van vroeger, de gemoedelijkheid en gezelligheid?
Hier zie je er weer wat van terug.
De eerste wasmachine, de eerste auto.
Muziek die je leuk vond en die je nu vandaag de dag niet meer hoort.
Je favoriete series van vroeger, de tweede wereldoorlog en veel meer..
De club wordt steeds aangevuld met plaatjes, video`s en beschrijvingen.

Kom er gezellig bij. Hier geen verplichtingen.
Je bent direct lid. Doe je mee in het forum, dan kan je sterlid worden als beloning.

Er komen steeds verschillende thema`s aan bod.

De beheersters van de club zijn: Mystic & Thelma.

Bergpolderflat Rotterdam

De Bergpolderflat, gebouwd in 1932-1934, is de eerste galerijflat in Nederland en behoort tot de top monumenten van Rotterdam. Architecten Willem van Tijen i.s.m. Brinkman & Van der Vlugt ontwierpen De Bergpolderflat in de stijl van het Nieuwe Bouwen in opdracht van Volkswoningbouw Rotterdam.

Hoogbouw voor arbeiders
In de eerste helft van de twintigste eeuw waren architecten op zoek naar een goedkope manier om op grote schaal woningen te bouwen voor gezinnen met een laag inkomen. De Bergpolderflat is het eerste hoogbouwproject dat voor lagere huurklasse was bestemd. De motieven hiervoor van de architect en de opdrachtgever zijn economisch, sociaal en praktisch van aard. Men gaat uit van hygiënische voordelen van de toetreding van zonlicht, lucht en de mogelijkheid tot aanleg van groenvoorziening rond de flat. Alles wat oudere arbeiderswijken niet hadden. De Bergpolderflat is ontworpen in de gedachte van de architectuurstijl van Het Nieuwe Bouwen ofwel het Functionalisme. Door vergaande standaardisatie en prefabricage konden er lagen huurprijzen gerealiseerd worden.

Eerste galerijflat
De Bergpolderflat is de eerste galerijflat in Nederland en de eerste flat die gebouwd is met een stalenskelet. Het Rijksmonument telde bij de opening 72 woningen verspreid over negen verdiepingen met op iedere laag acht. Balkons bevinden zich op het westen en de galerijen op het oosten.

Flexibele indeling woonruimte

De woning was door middel van schuifwanden en opklapbedden op twee manieren te gebruiken. Overdag waren de bedden in de ouderslaapkamer opgeklapt en was deze ruimte bij de woonkamer getrokken. ‘s Avonds werden de glazen schuifwanden gesloten zodat een aparte slaapkamer ontstond. Ook in de kinderslaapkamer waren opklapbedden. De woningen waren bedoeld voor tweepersoonshuishoudens en kleine gezinnen. Met ongeveer 50 m² oppervlak waren het kleine woningen, die door deze flexibele indeling en de toepassing van kastenwanden toch comfortabel waren.

Renovatie
In de jaren ’90 is door architectenbureau Op ten Noort Blijdenstijn een grootscheepse renovatie uitgevoerd met de opgave om de woningen aan te passen aan de huidige normen, maar tegelijkertijd het exterieur van de flat te behouden.

We kunnen het ons bijna niet meer voorstellen, maar tot halverwege de vorige eeuw was er nog niet overal riolering in Nederland. In sommige steden waren de toiletvoorzieningen zelfs zeer primitief. Wie in vorige eeuwen door Amsterdam liep, ontkwam niet aan de stank van de grachten. Bij gebrek aan betere voorzieningen moesten inwoners hun ontlasting in de grachten lozen. Dit zorgde vaak voor een uitbraak van besmettelijke ziektes.

Amsterdam kreeg in 1853 de eerste openbare fontein met water uit de duinstreek. Het waternet werd langzaam uitgebreid naar huizen en bedrijven. Vervolgens werden talloze vervuilde grachten gedempt. In de nieuwe wijken buiten het oude centrum werd een modern rioolstelsel aangelegd. In oudere huizen werden wc’s geplaatst, wat soms voor onverwachte woonsituaties zorgde.

De wc-rol met afscheurbaar papier kwam rond 1900 op de markt, maar was toen zeker nog niet in elk huishouden te vinden. De meeste mensen maakten gebruik van oud krantenpapier. Vanaf de jaren zestig begon het wc-papier aan een opmars. De rollen van toen bestonden uit stugge grijze vellen. Pas vanaf de jaren tachtig werd dit vervangen door een zachte witte variant.

De Binnendieze in Den Bosch is een prachtig stukje binnenstad dat je tegenwoordig vanuit een rondvaartbootje kunt bewonderen. Het is moeilijk voor te stellen, maar tot de jaren zestig van de vorige eeuw was dit nog een open riool. De stank was soms ondraaglijk! Het aanleggen van de nodige 12 kilometer gesloten riolering was al voor de Tweede Wereldoorlog in gang gezet, maar was pas begin jaren zeventig gereed. 

Het aanleggen van riolering was een enorme verbetering voor de levensomstandigheden van bewoners uit de omgeving. Toch zorgde het verdwijnen van de Binnendieze voor veel weerstand onder de lokale bevolking. Dit kwam doordat de binnenstad van Den Bosch al beschermd stadsgezicht was. Uiteindelijk werd besloten om de Binnendieze te restaureren. Het herstel duurde decennia, maar de stem van het volk telde mee in het besluit.

Van sloppenwijk naar yuppenbuurt

De oude binnenstad van Amsterdam is tegenwoordig een gewilde plek om te wonen. Aan de vele cafés, restaurants en winkels is weinig te merken van de grote armoede die hier in de vorige eeuw heerste. Rond 1600 werd begonnen met de bouw  van een nieuwe moderne stad.

De grachtengordel werd ontworpen als woongebied voor rijke burgers. De armen  kwamen terecht in het gebied verderop: ‘Het Nieuw Werck’. Al gauw werd dit de Jordaan genoemd. Twee eeuwen later trokken de rijke bewoners naar buiten gelegen gebieden. De arme bevolking bleef over. De binnenstad veranderde van volksbuurt naar regelrechte sloppenwijk. 

Grachten dienden vaak als open riool en waren een bron voor bacteriën. Na vele uitbraken van cholera werd een aantal grachten gedempt. Vanaf 1900 groeide bij de overheid het besef dat de leefomstandigheden een gevaar voor de gezondheid vormden. De overheid begon inspecties uit te voeren. Panden werden onbewoonbaar verklaard en gesloopt. Een grootschalige sanering kwam op gang, maar die zou tot de jaren zeventig van de vorige eeuw duren.